Osman Arolat’ın bugünkü yazısı
Bugün iki gün önce yoksulluk içinde ölen bir arkadaşımın anısına Necip Fazıl’ın uygun düşen dizelerini ve Can Yücel’in çağrılıyken katılamadığım Datça’daki anma toplantısı için “Hayatta en çok babamı sevdim” şiirini sunarak size hayırlı bayramlar dilemek istiyorum,
Bu bayram arefesinde Necip Fazıl’ın “Ölüm ölene bayram, bayrama sevinmek var; /Oh ne güzel bayramda tahta ata binmek var” dizelerini okurken 1950’lerin Ankara’sında boş arsaya kurulan yan yana ikişer tahta atlı dönme dolaplara büyük bir zevkle bindiğim çocukluğumu hatırladım. Bir yandan da kalp krizi sonucu ölen ve dün defnedilen İktisatlı Yalçın Sayın’ın ( namı diğer “Manyak Yalçın) 1960’lı yıllarda bize solcuğunun gereği olarak sürekli tekrarladığı “Manifesti okudun mu? 64 kere okuyacaksın “ sözünü. Belki de bu yüzden kendsine “Manyak Yalçın” deniliyordu.
Son dönemde yoksulluk içide olan Yalçın Sayın’ın ölümü tam da bu bayram döneminde Necip Fazıl’ın söylediği gibi “Ölüm ölene bayram” dizesine denk düşüyor. Dünkü yazısında onun ölümünden söz ederken, Necati Doğru da; cebinden kefen parası değil, 72 kitaplık bir liste çıktığını yazıyordu.
