Osman Arolat’ın bugünkü yazısı
Sivas’ta Madımak oteli yangınında 25 yıl önce yakılarak öldürülenlerden Aşık Nesimi Çimen benim yakın dostumdu. Geçen gün ziyaretime oğlu Mazlum Çimen geldi. “Usta Malı” isimli 15 türkünün yer aldığı babası için hazırladığı CD’yi imzalayarak getirdi. İthafta şöyle diyordu: “Evimin Abisi, babamın dostu, anamın kardeşi Can Osman Abi… Saygı ve hürmetlerle.” Babasının ölümünün 25. yılında onun curası ile çaldığı parçalara da CD’de yer vermişti. Oğlu Saki Çimen’de piyano çalarak katılmıştı. Bu güzel hazırlanmış anı beni çok duygulandırdı. Naif bir kızgınlık belirtisi diye düşündüm, CD’nin kapağında 3-4 yaşında bir çocuk fotoğrafı vardı. Resme dikkatle baktığımı görünce, “Benim çocukluk resmim. Yaşar Amca (Kemal) ben o yaştayken bizi Kadirliden İstanbul’a getirmişti” dedi.
O arada ben kendisini ilk kez kaç yaşında gördüğümü düşündüm. İsveç Radyosu Türkçe bölümüne muhabirlik yaptığım dönemde, radyoda müzik programları yapan Andres isimli programcı Türkiye’ye gelmiş, onu Nesimi Çimen’le program yapması için ozanın Kavacık’taki evine götürmüştüm. Oğlu Mazlum yine sazıyla babasına eşlik ediyordu.
