Tüketicinin güveni son 6 yılın en düşük seviyesine geriledi. Rakamlara ve istatistiklere boğup, buradan bir analiz yapmak istemiyorum. Ama bunun önümüzdeki süreçte iç pazara umut bağlayan reel sektör ve tüketimden vergi toplamaya niyetlenen Maliye açısından iyi haber olmadığı açık.
Peki, ama kritik soru şu: Vatandaş gerçekten neden güven duysun? Ülkenin gündemine şöyle bir göz atın; hiçbir yerinde sokaktaki insan yok. Gırtlağına kadar borca batırılmış tüketicinin, ödeme güçlüğü içinde olmasını kim konuşuyor?
İşsizliğin rakamlarla analiz edildiği ülkede, iş bulamayan insanların sofrasında kaynamayan çorba kimin gündeminde? Elektrikten suya yaşanan soygun siyasilerin umurunda mı; yoksa bunu doğal mı karşılıyorlar?
Doğal görüyorlar ki, vatandaşın kazandığı davanın bile ortadan kalkması, hatta aldığı kayıp / kaçak tazminatını elektrikte geri ödemesi için yasal düzenleme yapmaya uğraşıyorlar. Hakkını arayan vatandaşın ya fırça ya da sopa yediği bir ülkede, siyasilere şöyle bir bakın.
Hepsi yüksek tondan siyaset yapıyor da; aybaşında kirasını ödeyemeyen insanların durumunu konuşmuyor. Oysa trafikte çilemizi, geçim derdimizi, adalet ihtiyacımızı, işsizliğimizi, borçluluğumuzu konuşan yok.
Siyasetin çok daha önemli işleri var. Fakat bütün bu önemin sokaktaki adamın sorununu halletmeden algılanmasının mümkün olmadığının farkında değiller. Hep onların sorunlarını izliyoruz.
Kimi genel kurul kazanıyor; kimi aday adayı; kimi iktidara nasıl geleceğini, kimi nasıl kalacağını konuşuyor. Düne kadar Merkez Bankası ile Cumhurbaşkanı’nın dalaşını takip ediyorduk; şimdi de iktidar ile Cumhurbaşkanı’nın güç kavgasını…
Her gün yeni bir gündem belirliyorlar. Bu kimi zaman kendileri ile ilgili bir güç savaşı, kimi zaman dünyanın farklı bir yerindeki gelişmelere soktukları burunları. Dünyada her memleketin insanı için ahkâm kesiyorlar; ama bir tek biz gelmiyoruz akıllarına…
Hiçbir şey bulamazlarsa kendi aralarında kavga ediyorlar. Salıdan salıya karşılıkla laf atışlar, akşamına Cumhurbaşkanı’nın müdahil olduğu konular; milletvekillerinin can siperâne genel başkanlarına arkan çıkan açıklamaları ve gün bitiyor.
Sokaktaki insan yine gündeme gelmiyor. Çünkü onlara göre biz aslında seçimden seçime gidip oy veren, onların bu koltuk kavgasında oy oranında avantaj gördükleri istatistikleriz. Neredeyse bizim onlar için olduğumuzu düşünecek, hatta riske atmamak için bu konuyla ilgili yasal düzenleme yapacaklar.
Oysa onlar bir tiyatro oyunundaki tirat gibiler. Perde kapandığında o roldeki kişiler ve replikleri yok. Ama seyirci bölümündeki bizler gerçeğiz ve bilet parasını ödüyoruz. Daha acısı ne biliyor musunuz?
Sanat sanat içindir deyip, umurlarında olmadığımızı da gözümüze sokuyorlar. Vatandaş niye güvensin? Onun yerine tiyatrodaki roller üzerinden kavga ediyor. Yani vatandaş, vatandaşın bile aklına gelmiyor. O zaman sorarım size: Tüm bu yaşananlar sürpriz mi?
