Türkiye’nin canı, bir kez daha Ankara’dan yandı. Son yıllarda maddi manevi, canıyla, psikolojisiyle bu ülkenin insanlarını katledenlerin yaptıklarına terör demek, tek başına yeterli gelmiyor.
Bunun tek kelimeyle özeti ‘vahşet’tir. Ne yazık ki eli kanlı katiller, hangi örgütten olursa olsun bu vahşete imza atmanın tarih önünde utancını yaşayacaklardır. Böylesine bir vahşete imza atanların ne düşünceyle, ne inançla ilgisi olamaz.
İnsan olmanın bütün vasıflarını yitirmiş bu varlıklar, hangi düşünce ile bunu yapıyorlarsa bilmeliler ki, ortada düşünce falan yok. Bu bildiğiniz insanlığa sığmayan, masumları hedef alan iğrenç ve hiçbir bahanesi olmayan bir davranış biçimidir.
Şimdi canımız yanıyor. Elbette bu vahşete imza atanlar bunun hesabını verecektir. Ama resmin geneline baktığınızda, sadece o bombayı patlatanlar bunun sorumluluğunu taşımamalıdır.
Yıllarca yazıp, çizdik. Her türlü sıfatı üzerimize yapıştırdılar; umursamadık. Eli kanlı bebek katillerine bile bu ülkede imaj çalışması yaptılar. Ve gerçekler bize bir kez daha gösterdi ki; teröristle pazarlık olmaz; mücadele olur. Bunu da elmayla armutu karıştırmadan yapmak gerekir.
Artık biri bu yaşananların sorumluluğunu üstlensin. Lanetle kınanma lafından artık gına geldi. Yanlış anlamayın siyasetten bahsetmiyorum. Sadece siyasetten değil, bürokrasiden yetkisi olan herkese kadar geniş bir yelpazede kimse bunun sorumlusu, eli kanlı iğrenç teröristlerle birlikte onlar da hesabını versin.
Burası yapanın yaptığı yanına kâr kalan bir ülke olmamalı. Burasının Türkiye Cumhuriyeti olduğunu hatırlamanın zamanı gelmedi mi?
