Türkiye’nin en hovarda iktidarı övünüyor: 62 milyar dolarlık özelleştirme yaptık. Ama kritik soruyu kimse sormuyor: Peki yerine ne koydunuz? Koca bir sıfır… Çöken duble yollara harcanan paralar, tek yol yapıp, çift yol olarak maliyetlendirilen işler ve yapılanı harcanan paranın sekizde birine satmaya niyetlenen bir zihniyet.
Değerinin çok altında satılan tesislerin arazi olarak değerlendirildiği, fabrikaların sökülüp, yerine binaların dikildiği ve çalışanların kapının önüne konduğu bir işten bahsediyoruz. Bu nasıl bir özelleştirme zihniyetidir? Şunu çok net ortaya koymak gerekir ki yapılan iş özelleştirme değil, imtiyaz dağıtımı, servet sarfiyatı ve miras yedi yaklaşımıdır.
Oysa düşünsenize 62 milyar dolara bu ülkede neler yapılabilirdi? Okullar, fabrikalar, engelliler için üretim tesisleri, tarımsal tesisler ve daha neler neler… Bu memleketin yok canıyla kumbaralarda biriktirdiği paralarla kurulan tesislerini haraç mezat satanların bunun hesabını vermesi gerekiyor.
Özelleştirme yapılabilir mi? Elbette de olabilir. Ama niyetiniz önemli. Kamuya ait tesisleri, yerli olmak kaydıyla özel sektöre devredip, kamunun altın hissesini bırakıp, oradan gelen kaynakla da, yine özel sektörün gitmediği noktalara yatırım yapabilirsiniz. Zaten bunun adı da özelleştirme değil, kıt kaynakların etkin yönetimi olur.
Altın hisse neden mi bırakılır? Yarın, burada bir hukuksuzluk, istismar tespit ettiğinizde, kamunun elindeki altın hisseyi kullanarak rahatlıkla kamulaştırabilirsiniz. Fakat ülkemizde özelleştirme adı altında talan yapıldığı için, bakış açısı da bunun dışına çıkamıyor.
Şimdi Maliye Bakanı Mehmet Şimşek iktidarları döneminde 62 milyar dolarlık özelleştirme yapılmasından duyduğu gururu kamuoyuyla paylaşıyor. Fakat ortadaki manzara gurur duyulacak durumda değil.
Dün dünyada finans bolluğu varken, parayı buraya çekip, üretim yerine, insanlara salt tüketim yaptıranlar ve bugün bu yanlıştan dönmeye çalışanların bakış açısı hiç değişmiyor. İflasın bayrak çektiği gün o 62 milyar doları çok ararsınız; çok ararız… Satıp savdığınız tesisleri ise aynı bedellerle kurmak mümkün değil.
Keşke sadece özelleştirme yapsaydınız da tesisler ortada dursaydı. Şu an tesisler kapatıldı; satılan yerlerin arazileri de bina yapmak için kullanılan bir özelliğe kavuştu. İnsanları o kadar zıvanadan çıkardınız ki, bir tarafta gözü dönmüş katiller masum genç kızları katlediyor; diğer tarafta hurdası fiyatına millet fabrikayı söküp çalıyor.
İşte ekonomi diye uygulanan mali faşizmin bir ülkeyi getirdiği durum bu… Her tarafından kokuşmuş. Öte tarafta insanlar ‘Vatan’ diye ortaya çıkıyor; birileri de kaybedeceği oyun hesabını yapıyor. Mukayese edilen değerlerin bile birbiriyle uzaktan yakından bağlantısı yok. Bu ülkede birilerinin gözünü hırs, mevki ve makam bürümüş. Hangi görüşten olursa olsun, ‘Vatan’ diyenleri de anlamaktan çok uzaklar.
Ve siz şimdi utanmak yerine bununla övünüyorsanız; diyecek bir şeyim yok. Ama adım gibi biliyorum ki yarın yine ‘kamulaştırma’dan bahsedip, dünkü yanlışınızı kabul etmeyeceksiniz. Kanını emdiniz Millet’in; hiç olmazsa özür dileyin.
